ศิลปะ....ลมหายใจแห่งชีวิต

ฉันสนใจในการวาดรูประบายสีและสร้างสรรค์ผลงานศิลปะมาตั้งแต่เด็กๆ    เพิ่งจะรู้ว่าตัวเองมีพรสวรรค์ในด้านศิลปะ ก็ตอนเรียนมัธยมต้นถึงมัธยมปลาย ที่โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ฉันเริ่มเข้าชมรมศิลปะ และใช้เวลาคาบว่างศึกษาเรียนรู้พัฒนาฝีมือ ฉันชอบนั่งในมุมห้องของชมรมศิลปะ  ที่นั่นเงียบสงบ และทำให้ฉันได้ใช้สายตาและจินตนาการสร้างสรรค์ จดจ่อกับดินสอและกระดาษอาร์ตตรงหน้า นี่ก็คือการได้ฝึกสมาธิไปโดยปริยาย เสมือน" ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว "

เมื่อมีโอกาส ฉันมักจะได้ถูกรับคัดเลือกเป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งขันผลงานศิลปะ ตั้งแต่ระดับอำเภอ จังหวัด และระดับประเทศ ได้รับรางวัลมามากมาย แต่เหนือสิ่งอื่นใด ฉันคิดอยู่เสมอว่า รางวัลสูงสุดในชีวิตที่ฉันได้รับ...ดั่งของขวัญพิเศษ นั่นก็คือการได้ทำตามความฝันในสิ่งที่รัก ความสุขที่เกิดขึ้นจากการสร้างผลงานศิลปะที่หลากหลาย คอยหล่อเลี้ยงจิตวิญญานให้เติบโตพัฒนาอย่างเข้มแข็ง  ฉันต้องขอบคุณครูบาอาจารย์ที่คอยให้วิชาความรู้เทคนิคต่างๆ ด้านศิลปะ และขอบคุณพ่อแม่ที่สนับสนุนความตั้งใจจริงของฉันด้านศิลปะ ในช่วงมัธยมปลาย เพราะท่านทั้งสองให้ค่าใช้จ่ายฉันขึ้นไปเข้าคอร์สติวศิลปะที่มหาวิทยาลัยศิลปากร กรุงเทพมหานคร ในทุกๆช่วงปิดเทอมใหญ่ ทั้งที่ช่วงแรกๆท่านทั้งสองต่อต้านความฝันของฉันมาก แต่เพราะฉันแสดงให้ท่านเห็นถึงความสามารถและความตั้งใจจริงในเป้าหมาย ฉันสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนมากมายในการเป็นตัวแทนแข่งขันศิลปะ และในช่วงปีสุดท้ายของการเรียนมัธยมปลายที่หาดใหญ่ ฉันได้เข้าร่วมเป็นคณะกรรมการนักเรียน ในตำแหน่งประธานฝ่ายศิลปกรรม ของโรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย.... ซึ่งความเป็นผู้นำองค์กรของฉัน ต่อเนื่องมาจนถึงการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย ที่มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย กรุงเทพมหานคร ฉันได้รับคัดเลือกจากคณะนิเทศศาสตร์ เป็นประธานฝ่ายศิลปกรรมของคณะ ในปีแรกที่ฉันรับตำแหน่งนั้น ผลงานศิลปะและความคิดสร้างสรรค์ที่ฉันได้สร้างขึ้น ทำให้คณะนิเทศศาสตร์ของเราได้รับรางวัลชนะเลิศขบวนพาเหรดยอดเยี่ยมสร้างสรรค์ในงานกีฬาสีประจำปี พ.ศ.2537